Zelfportret in een beerput

Ieder jaar in augustus gaat bij de uit Antwerpen gevluchte cafébaas Beer het licht uit. Dan sluit hij zich op in z’n zolderkamer in Amsterdam om af te dalen in de gebeurtenissen van z’n leven. Het is een geschiedenis van verdriet en schaamte, met het broeierige Antwerpen van de 16e eeuw als decorum. Een stad die drijft op handel en geld maar waarin de eenheid zoek is. En ook Beer is verscheurd door een verinnerlijkte pijn waar hij niet omheen kan. Drie vrouwen verloor hij in het kraambed. Nog steeds is hij op zoek naar die spreekwoordelijke andere helft. Is er voor Wildeman ook een Wildevrouw? En is dat niet het verlangen van iedereen?

Jeroen Olyslaegers maakt een nieuwe monoloog Wildeman voor rasverteller Bob De Moor, uitgaande van zijn bejubelde historische roman Wildevrouw. Van het historische perspectief van de roman verschuiven we naar een belijdenis waarin vragen gesteld worden over het waarom en de omvang van verdriet.  

CREDITS

tekst Jeroen Olyslaegers ǀ spel Bob De Moor ǀ vormgeving Steve Salembier ǀ licht & geluid Rik Teunis, Wim Loobuyck ǀ kostuum Lieve Pynoo ǀ met steun van de Vlaamse Gemeenschap, Tax Shelter van de Belgische federale overheid ǀ met dank aan Piet Arfeuille, Thomas Janssens